Τερέτισμα καλοκαιριού.
….Από τον Αύγουστο του 2010.
Τουλάχιστον, έχουμε τη θάλασσα.
Η θάλασσα η ελληνική, όλα τα υπομένει, όλα τα συγχωρεί.
‘Ενας τόπος από τη φύση του και από πριν ακόμα το ξεκίνημα της Ιστορίας υπέροχος, που όμως έχει ζήσει » αιώνες φαρμάκι γενιές φαρμάκι», όπως γράφει και ο Σεφέρης.
Ευλογία και βάσανο συνάμα να κατοικείς στη σχισμή ανάμεσα σε τρεις ηπείρους. Πίνεις τα νάματα των νερών και των καιρών. Σε μαθαίνουν να χορταίνεις την πείνα σου για καταξίωση και δόξα, με τις αναμνήσεις χρυσών και επίχρυσων αιώνων και αυτοκρατοριών. Μα ρουφάς και τα δηλητήρια : πόλεμοι πανάρχαιοι, μεσαιωνικοί, νεώτεροι. Υπήκοοι μόνιμα υπόχρεοι στους Μεγάλους.
Εμφύλιοι, βαρβαρότητες προς αλλήλους, αγώνες, αδικημένες γενιές, και ένα σήμερα καινούργιας χιλιετίας που τρεκλίζει υποφέροντας από χανγκόβερ , το επόμενο πρωινό μετά από ένα μεθύσι-ψευδαίσθηση, που έγινε όμως με χαλασμένα ποτά.
Και περιμένεις να έλθει το καλοκαίρι, που σε αυτή τη σχισμή του κόσμου μπορεί να είναι,στα κανονικά του, και…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 413 επιπλέον λέξεις
Ειρήνη Βεργοπούλου 
Εκπληκτικό κείμενο!
Για δες πριν τέσσερα χρόνια τι λέγαμε για τις θάλασσες μας και τώρα αναρωτιόμαστε αν θα μας τις αφήσουν και αυτές!
Εύχομαι, να μη φτάσει η μέρα που θα τις μακαρίζουμε…
Καλησπέρα Στεφανία μου και ευχαριστώ πάντα για την παρουσία και την ανάγνωση. Το έχω τροποποιήσει κάπως, σε κάποια σημεία αλλάξει. Μετά από 4 χρόνια βλέπω και τη γραφή μου διαφορετικά. Καλό απόγευμα Κυριακής, με αγάπη πάντα καλή μου.