Ειρήνη Βεργοπούλου
Archive for the category “Δανεισμένα από αλλού.”
Χρήστος Αγγελάκος – Ψεύτικοι δίδυμοι
Λυτές ψυχές σε άλυτους δεσμούς
Ο Νικ και ο Ιβ (Ιβάν) περνιούνται για δίδυμοι ενώ δεν είναι ούτε αδέρφια. Έλληνας ο ένας, Βούλγαρος ο άλλος, ψήνονται οριστικά και αμετάκλητα ως φίλοι, παρά την εξάρτηση της οικογένειας του δεύτερου απ’ του πρώτου. Κάνουν τα αγροτικά τανκς, το τρακτέρ πύργο, την αυλή χώρο διαρκώς εναλλασσόμενων θαυμάτων, το υπόστεγο καταφύγιο. Γίνονται Μπόλεκ και Λόλεκ με μια σκυλίτσα ονόματι Νόρμα. Το δικό τους κεφάλαιο είναι τριτοπρόσωπο κι η γλώσσα του έχει ταυτόχρονα μια εξαίσια μεταφορικότητα και μια ωμή γείωση
Ο Ιβ και ο Βικ (Βίκτωρας) είναι δίδυμοι αλλά δεν έχουν αδελφική σχέση. Στα δικά του κεφάλαια ο Βικ γράφει επιστολές απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο από την φυλακή όπου έχει γνωρίσει ένα νέο είδος δόσης, το διάβασμα, χάρη στον κύριο Παυλάτο, που τον εφοδιάζει συνεχώς με βιβλία, άρα με λέξεις άγνωστες που μαζεύει και φυλάει στο μυαλό του κι επιστρέφει για να τους δώσει άλλη…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.800 επιπλέον λέξεις
Ελφρίντε Γέλινεκ – Εκ βαθέων (Συνομιλία με την Κριστίν Λεσέρ)
Η ανύπαρκτη γλώσσα της γυναίκας
Σπανίζουν οι γυναίκες που κατορθώνουν να χαράξουν το όνομά τους στον ψυχρό κόσμο των ανδρικών αριστουργημάτων. Κοιτάξτε την Ingeborg Bachmann που κάηκε μέσα στη νάιλον νυχτικιά της! Κοιτάξτε την Sylvia Plath με το κεφάλι χωμένο στο φούρνο φωταερίου. Επίσης έχω κατά νουν την θλιβερή ζωή της Marie Louise Fleisser, που ως συγγραφέα την θεωρώ ανώτερη από τον Brecht. Ο Brecht, αφού είδε το θεατρικό της έργο στο Βερολίνο, την ξετίναξε και τότε αυτή επέστρεψε στη βαυαρική επαρχία της, για να ζήσει μιαν άθλια ζωή πουλώντας πούρα το μαγαζί του άντρα της. Αυτόν ακριβώς τον φοβερό εξευτελισμό της γυναίκας – εξευτελισμό του έργου της και του σώματός της – τον έχει περιγράψει έξοχα η Ingeborg Bachman. [σ. 64]
Σπάνια ένα βιβλίο εκατόν είκοσι σελίδων μπορεί να εγκιβωτίζει μια τόσο συναρπαστική συνομιλία πάνω στο έργο, την σκέψη και την συγγραφική προσωπικότητα ενός λογοτέχνη· πόσο μάλλον όταν η…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.719 επιπλέον λέξεις
Astrid Lindgren – Kitty Crowther – Ο νάνος δεν κοιμάται
Οι ακοίμητοι σύντροφοι
Τώρα έχει νυχτώσει. Τώρα κοιμάται το παλιό αγρόκτημα και όλοι όσοι ζουν εκεί. Όλοι εκτός από έναν… Κάπως έτσι αρχίζει η μαγική ιστορία της Λίνγκρεν, που μας αφήνει να δούμε τι συμβαίνει μέσα στην βαθιά ησυχία μιας χειμερινής, χιονισμένης νύχτας. Αυτός που δεν κοιμάται είναι ένας νάνος που έχει δει εκατοντάδες χειμώνες. Τώρα σηκώνεται κι επιβλέπει τις κάμαρες και τα καμαράκια του αγροκτήματος κι ύστερα πηγαίνει σ’ όλα τα ζώα και τους μιλάει με την γλώσσα των νάνων, «μια σιωπηλή μικρή γλώσσα που όλα καταλαβαίνουν». Καθώς ο βαρύς χειμώνας απλωθεί σα λευκή κουβέρτα σ’ όλα τα τοπία, ο νάνος σπεύδει όχι μόνο να προσφέρει μικρές νυχτερινές φροντίδες στα πλάσματα της φάρμας αλλά και να τους υπενθυμίσει ότι κι αυτή η εποχή θα κάνει την θητεία της και σειρά θα πάρει η άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, στον αέναο κύκλο της ζωής.
Σε ιστορίες σαν κι αυτή…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 445 επιπλέον λέξεις
Εκδοχές
Δεν μ’ ενδιαφέρει βιβλία να εκδώσω
μήτε με ενδιαφέρει βιβλία μου να προωθώ
Δεν με ενδιαφέρει με τον Αχιλλέα σ’ Ηλύσια
κάποτε Πεδία να δειπνώ, ούτε σιμά
στου Σολωμού το θρόνο να πατώ
Κουβέντα με τον Σέλλευ τον Πόε τον Σεφέρη
τον Νίκο ή τον Cid δεν θα ξεχνώ να στήνω
και τα βιβλία μου τα παίρνω και τα δίνω
Κείνο που μ’ ενδιαφέρει η ζέστα είν’ τα βράδια του χειμώνα
η κυρά μου να μη με σιχτιρά που δεν έκανα λεφτά
τα καλοκαίρια να χουν λίγη ξεγνιασιά
είμ’ άνθρωπος απλός δίχως φιλοδοξία τζίτζικας σωστός
την ηδονή που μου ταξα να παίρνω,
απ’ την ανάγνωση και τη γραφή και κανα φρούτο ξεχασμένο
βανίλια να μυρίζει ρούσο, λευκό εν’άνθος τρυφερό
Δεν μ’ ενδιαφέρει βιβλία να εκδώσω
μήτε με ενδιαφέρει βιβλία μου να προωθώ
Δεν με ενδιαφέρει με τον Αχιλλέα σ’ Ηλύσια
κάποτε Πεδία να δειπνώ, ούτε σιμά
στου Σολωμού το θρόνο…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 84 επιπλέον λέξεις
Γιάννης Τσίγκρας, Σα να ’ταν μανουάλια
.
Αυτός ο άνθρωπος απολογείται στα δέντρα
ζητώντας, μ’ ένα του χεριού του τίναγμα,
την υπόκρουση ενός μαντολίνου,
όπως ο σαλτιμπάγκος κρέμεται, για να υπάρξει,
Από την πίκρα και το γέλιο των αγνώστων.
Αυτός ο άνθρωπος περιγράφει στα φυλλώματα,
την ουσία της αθωότητας,
όσων περπατούν ακόμη στο όνειρο ενός πουλιού.
Κι οι κομήτες μπαίνουν στο δωμάτιο
απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα
και τα μπαούλα αχνίζουν τα νυχτερινά του Σοπέν.
Α, υπήρξε η εποχή που ο αρχάγγελος
υάκινθο, αντί για ρομφαία, κρατούσε
και όριζαν οι τελευταίες παιδικές φωνές
δρόμους προς το φεγγάρι.
Υπήρξεν η εποχή που οι γυναίκες
έψαχναν, κάτω από τη σκάλα, για τους πεθαμένους τους
κι ένας μικρός αέρας από το παράθυρο
έσβηνε τα μεγάλα μάτια τους
σα να’ ταν μανουάλια.
Artwork: Katherine Boland
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Μόσχα
Στη χαρτογραφική απεικόνιση του πρανούς των λόφων βόρεια της Μόσχας, οι νεαροί φοιτητές της Σχολής Γεωδαισίας του Μπάουμαν αισθάνονται πως αυτό ακριβώς το ίδιο το μέλλον της Μητέρας Πατρίδας είναι οι αιχμές των βράχων που αναιδώς εμφιλοχωρούν στη χλιαρή πάχνη, καθώς ταυτόχρονα το παρελθόν της αναδιατάσσεται καθ’ ύψος, στην ιεράρχηση της ζωής των πετρωμάτων. Η μονάδα μέτρησης εδώ είναι το «εκατομμύρια χρόνια». Σε ένα τέτοιο περιβάλλον έρευνας και σοσιαλιστικής συνείδησης, όπως αυτό του φημισμένου Τεχνικού Πανεπιστημίου, όπου οι ιδέες αναπνέουν εκ της θεωρίας και αναδύονται με πειράματα, η δοκιμή περιέχεται ως ένα αναπόσπαστο περιεχόμενο της αλήθειας (κοσμικής ή υπερκόσμιας.) Δεκάδες φύλλα μιλιμετρέ τσαλακώνονται ταυτόχρονα, ενώ η άσκηση βρίσκεται εν εξελίξει. Κι επειδή δεν μετράται η ανάπτυξη δίχως τριγωνομετρία – κι η μήτρα της είναι η ταυτότητα με το άθροισμα των τετραγώνων ημιτόνου και συνημιτόνου, που παραδίδουν τη μονάδα για οποιαδήποτε γωνία- όλοι φέρουν κεντημένη την ταυτότητα στο τσεπάκι της φαιοπράσινης…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 248 επιπλέον λέξεις
Ο Σεπτέμβρης ντύθηκε δάσκαλος
Αυτό δεν είναι τραγούδι #784
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη
[Ένα κείμενο κι ένα τραγούδι, για τον Σεπτέμβρη που έρχεται. Για τη χρονιά που ξεκινάει.]
Δυο ζάχαρη και μια κοφτή καφέ, ένα κουταλάκι νερό και ανακάτεμα
ο καφές του
Ο Σεπτέμβρης ντύθηκε ανόρεχτα δάσκαλος
Πότισε το μαντήλι του δυο ρανίδες με τη μυρωδιά μουσκεμένου από τη βροχή χώματος
κι έβαλε στο πέτο του ένα τσαμπί σαββατιανό
έτσι
κάτι να του θυμίζει πως δεν είναι μόνο ένα
Έριξε μια ματιά στον καθρέφτη
πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά
“παλιόφιλε… παλιοσειρά!” σκέφτηκε κι αμέσως διαπίστωσε την υπερβολή
τη λεκτική, όχι στην ουσία!
ίσως και να έπρεπε ν’ αποσυρθώ
ως πότε θα σηκώνω την έναρξη
βάρυνε κι αυτή με τα χρόνια
κάποτε ήταν νέα κι όλη την είχαν περί πολλού και την ποθούσαν
και τώρα το ίδιο συμβαίνει μα ανομολόγητα κι οι λόγοι είναι άλλοι
Κοίταξε, χωρίς να αντιδράσει, δυο μυρμήγκια…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 414 επιπλέον λέξεις
George Orwell – Κάρολος Ντίκενς
Είναι γνωστό ότι ο Τζορτζ Όργουελ έχει γράψει εξαιρετικά δοκίμια για πλείστα λογοτεχνικά και πολιτικά θέματα· συνεπώς, όταν εκδόθηκε αυτοτελώς η μελέτη του για τον Κάρολο Ντίκενς από τον τόμο συλλογή των δοκιμίων του Decline of English Murder and other essays [1965], το ενδιαφέρον μου υπήρξε παραπάνω από αυξημένο, τόσο για την απομυθοποίηση πολλών θεσφάτων για τον μεγάλο βικτωριανό συγγραφέα όσο και για την γενικότερη ερμηνεία του έργου του υπό την πολιτική και ηθική σκέψη του Όργουελ. Ο συγγραφέας αναπτύσσει τις σκέψεις του σε επτά άτιτλα κεφάλαια, που εμπλουτίζει με χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το έργο του Ντίκενς για να στηρίξει τις θέσεις του.
Ο Όργουελ μπαίνει ευθέως στην προβληματική του. Ο ζοφερός οίκος, Δύσκολα χρόνια, ΌλιβερΤουίστ, Η μικρή Ντόρριτ: Ο Ντίκενς στα μυθιστορήματά του επιτίθεται στους θεσμούς τους αγγλικού κράτους με μια σφοδρότητα η οποία δεν ξαναφάνηκε έκτοτε. Αλλά αυτό κατάφερε να το κάνει χωρίς να γίνει μισητός – και…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 949 επιπλέον λέξεις
Τζούλιαν Μπαρνς – Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια
Διαλεκτική πάνω στο άλεκτο
Πιο ενδιαφέρον και πιο απολαυστικό βιβλίο για το αναπόφευκτο δεν μπορεί να υπάρξει. Ο πνευματώδης Άγγλος συγγραφέας το κατορθώνει μ’ έναν φαινομενικά απλό τρόπο: το γράφει ταυτόχρονα ως προσωπικό αφήγημα και ως δοκιμιακή μελέτη. Το ένα είδος αναμειγνύεται με το άλλο και εμείς καταλήγουμε να διαβάζουμε ένα απολαυστικό βιβλίο για τον θάνατο χωρίς στιγμή να μας σκεπάζουν σκιές ή να σκιαζόμαστε.
Ο Μπαρνς επιδίδεται πρώτα σε μια μορφή …. επιλεγμένης αυτοβιογραφίας, διηγούμενος αμέτρητα περιστατικά από την ζωή του που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σχετίζονται με το θέμα του: από τις απόψεις των μελών της οικογένειάς τους, μέχρι τις συζητήσεις με φίλους, τους εσωτερικούς προβληματισμούς, την επίδραση των γεγονότων. Φυσικά αυτό το μέρος προϋποθέτει και την ευρύτερη σκιαγράφηση προσώπων, τόπων και εποχής, που μαστορεύει με την γνώριμη συγγραφική του τέχνη. Από την άλλη καταγράφει και σχολιάζει μια μεγάλη ποικιλία σχετικών σκέψεων και απόψεων από…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.031 επιπλέον λέξεις
Το ποίημα της εβδομάδας 10/2
Διατηρώντας τα πράγματα ολόκληρα
—Μαρκ Στραντ—
Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Σ’ ένα χωράφι
είμαι η απουσία
του χωραφιού.
Πάντα
έτσι συμβαίνει.
Όπου κι αν είμαι
είμαι αυτό που λείπει.
Όταν περπατώ
χωρίζω τον αέρα
και πάντα
ο αέρας εγκαθίσταται
για να γεμίσει τα διαστήματα
όπου πριν το σώμα μου ήταν.
Όλοι κάποιο λόγο έχουμε
που κινούμαστε.
Εγώ κινούμαι
για να διατηρώ τα πράγματα ολόκληρα.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Βασίλης Τσιαμπούσης: Ἡ βέσπα
Βασίλης Τσιαμπούσης
Ἡ βέσπα
Ο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ εἶναι σὰν τὸ ρεμπέτικο τραγούδι. Μιλάει στὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ καὶ γράφει τὴ λογικὴ καὶ τὴν κουλτούρα στὰ παλιά του τὰ παπούτσια. Γι’ αὐτὸ κυρίεψε ὅλο τὸν κόσμο.»
Σύγχρονος λαϊκὸς φιλόσοφος κι αὐθεντία στὰ ποδοσφαιρικά, ὁ κλητήρας.
«Τὸ Μπερναμπέου, Μαδρίτη Ἱσπανίας, μῆκος 203,80 μέτρα, πλάτος 102,30, εἴσοδοι 74, θέσεις 125.565, ρεκὸρ εἰσιτηρίων στὶς 17 Ἀπριλίου 1979 στὸν ἀγώνα…» κι ὄχι μπαροῦφες, ἐξακριβωμένα πράγματα. Κατὰ καιροὺς τοῦ τὴ στήσανε μ’ ἀποκόμματα ἀπὸ παλιὲς ἐφημερίδες, «στὸν τάδε ἀγώνα τοῦ 1958 ποιοί ἔβαλαν τὰ γκὸλ καὶ σὲ ποιό λεπτό;», μὰ ὅλους τοὺς κόλλησε στὸν τοῖχο. Διότι δὲν ἦταν ὅποιος ὅποιος, ἦταν κινητὴ ἐγκυκλοπαίδεια κι ἔτσι τὸν ἤξεραν ὅλοι: «Λάκης ὁ ἐγκυκλοπαίδειας».
Πέρα ὅμως ἀπ’ τὴ δόξα καὶ τὴν ἀναγνώριση στὴ μικρή τους πόλη μόνο χάσιμο εἶχε ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἱστορία. Πρῶτα πρῶτα τοῦ ‘φευγαν ἀρκετὰ χρήματα ἀπ’ τὸν…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.529 επιπλέον λέξεις
Constantine P. Cavafy: Poems in English
– Konstantinoupolis (1863 – 1933)
The English versions of Cavafy’s poems are taken from
Constantine P. Cavafy – Poems by Manolis
(Libros Libertad, Surrey 2008).
View ‘Constantine P. Cavafy: Biographical Note’
View these poems in Greek original
1. Voices
2. Candles
3. Thermopylae
4. Waiting For The Barbarians
5. The City
6. Ithaca
7. As Much As You Can
Translator’s Note
VOICES
Ideal and beloved voices
of the dead or those who
for us are lost like the dead.
At times they talk in our dreams;
at times our minds hear them when in thought.
And with their sound, for a moment, echoes
return from the first poetry of our lives—
like distant music, at night, that slowly fades away.
CANDLES
The days of the future stand in front of us
like a line of lit candles—
golden, warm, and lively little candles.
The days of the past remain behind,
Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.311 επιπλέον λέξεις
Γιώργος Χ. Θεοχάρης – Από μνήμης
Όπως εκείνος, που πλημμυρισμένος από συγκίνηση, με λυγμικά δάκρυα στα μάτια και τον κόμπο στο λαιμό, «πολύ…» είπε, «πολύ…», και τίποτε άλλο δεν μπόρεσε να προσθέσει, αφήνοντας έτσι αυτό το επίρρημα μόνο του να εκφράζει το μέγεθος του εσωτερικού του συγκλονισμού.
…και μόνο για τέτοιες στιγμές αξίζει κανείς, αν όχι να γίνει ποιητής, τουλάχιστο να γίνει αναγνώστης της˙ και μόνο για τέτοιες στιγμές αξίζει να υπάρχει η ποίηση, να τις κρυσταλλώσει σε στίχο. Κι αν γράφοντας ποιήματα βότσαλα μνήμης ρίχνουμε/στον σιωπηλό βυθό/του χρόνου κι αν τα ποιήματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ενέχυρα με το οποία δανειζόμαστε ψιχία αιωνιότητας και πάλι η οδυνηρή μας διαδρομή γλυκαίνεται, οι πόνοι μας διαχέονται στις λέξεις, μας δίνουν το άλλο χάδι για να πορευτούμε ακόμα πιο συνειδητοί.
Δεν χρειάζεται να βασιστεί κανείς στους τίτλους των συλλογών και των ποιημάτων του Γ. Χ. Θεοχάρη, ούτε καν στη διάκριση των γραπτών του εδώ σε μνημόσυνα
Δείτε την αρχική δημοσίευση 985 επιπλέον λέξεις
Το Δουβλίνο του Τζέιμς Τζόις
«Έζησε, αγάπησε, γέλασε, έφυγε»
— επιγραφή στον τάφο του Τζέιμς Τζόις
Άγαλμα του Τζόις στο Δουβλίνο.
O Τζέιμς Τζόις πέθανε σαν σήμερα, 13 Ιανουαρίου του 1941, στη Ζυρίχη από προχωρημένο έλκος στομάχου, προτού προφτάσει να γίνει 59 ετών (γεννήθηκε στην Ιρλανδία στις 2 Φεβρουαρίου του 1882). Αν και από τις αρχές του 20ού αιώνα εγκαταστάθηκε —μαζί με την Νόρα Μπάρνακλ, την καμαριέρα σε ξενοδοχείο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και με την οποία έζησε σε όλη του τη ζωή— πρώτα στη Ζυρίχη, μετά στην Τεργέστη, έπειτα στη Ρώμη, ώσπου μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να εγκατασταθεί στο Παρίσι, ύστερα από πρόσκληση του Έζρα Πάουντ, πάντοτε επέστρεφε στο Δουβλίνο (σε προάστιο του οποίου γεννήθηκε, σε μια εύπορη οικογένεια, η οποία όμως από το 1891 και μετά ζει στην ανέχεια λόγω κακών χειρισμών των οικονομικών της από τον αλκοολικό πατέρα Τζόις).
—«Όλοι προσπαθούν να φύγουν μακριά απ’ τη χώρα που την κατέχει ένας θυμωμένος…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 4.956 επιπλέον λέξεις
Δημήτρης Νανόπουλος: «Του Σύμπαντος δεν του καίγεται καρφάκι για μας».
Δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά πάρα πολλά σύμπαντα —συγκεκριμένα δέκα εις την πεντακοσιοστή— και δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο, ενώ δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις. Αυτές είναι μερικές νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική του ομάδα ο Δημήτρης Νανόπουλος, διακεκριμένος καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, που μίλησε χθες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σχετικά με το πείραμα του CERN και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse).
Ειδικότερα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο κ. Νανόπουλος εκτιμά, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα, σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις «μεγάλες» διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται «διπλωμένες»…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 809 επιπλέον λέξεις
Χαν Σαν, Κρύο Βουνό | Μετφ: Μόσχος Λαγκουβάρδος
Κάθισα μόνος γεμάτος ταραχή
φορτωμένος ατέλειωτες σκέψεις και αισθήματα.
Σύννεφα κρέμονται γύρω απ’ τη μέση του βουνού.
Ο αέρας θρηνεί στο στόμιο της κοιλάδας.
Πίθηκοι έρχονται κουνώντας τα κλαριά.
Ένα πουλί με διαπεραστικές κραξιές πετάει στο δάσος.
Οι εποχές περνούν και τα μαλλιά μου μεγαλώνουν κουρελιασμένα και γκρίζα.
Το τέλος του χρόνου με βρίσκει γέρο και εγκαταλειμμένο.
***
Να ’σαι ευτυχισμένος, όταν υπάρχει κάτι για να ’σαι ευτυχισμένος.
Όταν η στιγμή έρχεται, μην την χάνεις.
Αν και λένε η ζωή κρατάει εκατό χρόνια.
Ποιος είδε μαζί τριάντα χιλιάδες μέρες;
Είσαι σ’ αυτό τον κόσμο όχι πιο πολύ από μια στιγμή.
Έτσι μην κάθεσαι εκεί μουρμουρίζοντας για τα χρήματα.
Το τέλος της κλασικής «Θεϊκής Στοργής»
Στα λέει όλα γύρω απ’ το πώς είναι οι κηδείες.
***
Σαν ένα κοριό που παγιδεύτηκε μέσα σ’ ένα κύπελλο
μοιάζει ο άνθρωπος που ζει στον κόσμο.
Όλη τη μέρα σκαρφαλώνει γύρω-γύρω
αλλά δεν ξεφεύγει ποτέ…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 633 επιπλέον λέξεις
Οι σπαραχτικοί διανοούμενοι του Young-Deok Seo
—της Ειρήνης Βεργοπούλου—
«Ξεφυλλίζοντας» την ιστοσελίδα του MET της Νέας Υόρκης, πέσαμε πάνω στη δουλειά του πολύ νέου Νοτιοκορεάτη καλλιτέχνη Young-Deok Seo (γεν. 1983).
Ο ασιάτης δημιουργός κατασκευάζει κεφάλια —μορφές ανθρώπινες, εκφραστικές— τεράστια σε μέγεθος, και όλα είναι φτιαγμένα από τους μικροσκοπικούς συνδέσμους από τους οποίους αποτελούνται οι αλυσίδες ποδηλάτου. Παρόλο που είναι ψυχρό και άκαμπτο το αρχικό υλικό, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του μουσείου, τα πρόσωπα αυτά παρουσιάζουν εκπληκτικά ρεαλιστικά χαρακτηριστικά και έντονα συναισθήματα, έτσι όπως τα έχει συνθέσει ο καλλιτέχνης.
Ο Young αποκαλεί τη σειρά των μορφών του “Meditation” και, όπως διαβάζουμε στην προσωπική ιστοσελίδα του, πιστεύει ότι η δουλειά του «είναι μια έκφραση της ανήσυχης ζωής των ανθρώπων, στην εποχή του πολιτισμού υψηλής τεχνολογίας».
Ειρήνη Βεργοπούλου 