Ένας Σεπτέμβρης , και πάλι.

Τα δένδρα του ιδιοφυούς Έγκον Σίλε (1890-1918, απεβίωσε στην επιδημία της ισπανικής γρίπης στην ηλικία των 28 ετών , έχοντας συναρπάσει για πάντα τον κόσμο της ζωγραφικής), μας θωρούν αμίλητα , από το 1917 οπότε και τα ζωγράφισε. Χάλκινα σε χρώμα, πολύμορφα, φθινοπωρινά, σχεδόν με ανθρώπινα μέλη και ίσως και αισθήσεις. Ένας ήλιος στο κέντρο του πίνακα παραπέμπει και σε φλέγουσα ίριδα, νομίζω.Έναν αιώνα και βάλε μετά, μας λείπουν αενάως οι απαραίτητες σιωπές του νου ώστε να αφουγκραστούμε σωστά τη Φύση και τους εαυτούς μας μέσα σε αυτήν.Τα χρώματα όμως και το φως επιμένουν να προστάζουν: Καλό μας Σεπτέμβριο, με υγεία και μάχιμο!

Single Post Navigation

← Older Entry

Newer Entry →